The Flying Camel
Het beeld van een kameel met vleugels is wonderlijk. Door een eindeloze zandwoestijn zie je een gestaag voortsjokkend dier op vier lange poten met een watervoorraad in zijn bulten. Zijn lange sierlijk gebogen nek draagt een licht arrogante kop met vooruitstekende lippen en kleine oren. Dan ineens verheft hij zich en vliegt omdat hij ook vleugels heeft. Hij wordt een fabeldier zoals een kind hem in haar verbeelding misschien zou tekenen.
De eerste keer dat ik over de Flying Camel hoorde was niet toen ik een kinderboek in handen kreeg (er bestaan kinderboeken met die titel) maar een boek met de lange titel: The Flying Camel. Essays on Identity by Women of North African and Middle Eastern Jewish Heritage (edited by Loolwa Khazoom). Een van de hoofdstukken, waaraan de bundel zijn titel ontleent is een essay van Lital Levy, How the Camel Found its Wings.
Het beeld van de Flying Camel stond boven de poort van de handelsbeurs in Tel Aviv in de jaren ’30. In de film met de gelijknamige titel is het beeld zijn vleugels kwijt en proberen een Ashkenazische jood, een Palestijn en een katholieke novice non een Mizrachi/Sefardische joodse familie die in het bezit van de vleugels is, te bewegen de vleugels terug te geven met het doel de kameel in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. De familie weigert. Toch eindigt de film goed: de kameel krijgt uiteindelijk twee nieuwe vleugels.
De schrijfster van het essay ziet in de vleugellamme kameel een beeld van zichzelf, een gebroken identiteit die geheeld moet worden door de ontbrekende delen bijeen te voegen. Een moeilijke en bijna onmogelijke opgave.
Maar de Flying Camel staat wat mij betreft voor meer dan het bijeenbrengen van gefragmenteerde delen van een individuele identiteit. Hij staat ook voor de wens om de ogenschijnlijk onmogelijke diversiteit van groepen mensen, volken, politieke, sociale en culturele idealen tot een samenhangend en samenwerkend geheel te vormen. Om de chaotische jungle waarin wij nu lijken te leven tot een echte jungle te maken waarin alles haar of zijn plaats en bestaansrecht heeft. Voor degenen die nu gaan zeggen dat er in de jungle ook een bittere strijd wordt gevoerd en dat daar de sterksten winnen (dus zorg dat je de sterkste wordt anders ben je een loser), wil ik er op wijzen dat Darwin nu lang genoeg is versimpeld en misbruikt en dat we onze menselijke kracht en inventiviteit vooral moeten gaan gebruiken om een nieuwe visie op het bestaan uit te dragen of te onderzoeken.
Dat is de reden dat ik deze blogsite The Flying Camel heb genoemd. Wie het onmogelijke niet nastreeft zal ook het mogelijke niet bereiken. Hoe dat mogelijke eruit zal zien, dat weten we niet precies, dat is ook niet het belangrijkste. Het belangrijkste is het positieve streven, de hoop, dat wij tot meer in staat zijn dan wij durven dromen.
Deze site
Deze site is ontstaan nadat bleek dat bijna alle blogs die ik had geschreven voor de blogsite van Atria, kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis, bij het veranderen van de website waren verdwenen. Niet alleen míjn oude blogs (sinds 2010) maar ook die van anderen. Blogs geven een mooi tijdsbeeld en behoren mijn insziens tot de collectie van een Instituut dat zich bezighoudt met de geschiedenis van vrouwen. Nu ik sinds 2014 weg ben als bibliothecaris bij Atria heb ik helaas geen invloed meer op het beleid en moest ik mijn frustratie over het verdwijnen van de blogs op andere wijze verwerken. Dat heb ik gedaan door deze blogsite te beginnen en zo ‘hep elk nadeel weer zijn voordeel’ zoals een bekend filosoof zou zeggen.
