Eerder gepubliceerd op 6-3-2011 op de blogsite van Aletta door Ineke van Mourik (bibliothecaris)
Daar was ie weer: de tuinbroek en het bijbehorende okselhaar.
In het Parool van gisteren over het WomenInc. Festival werden we gerustgesteld in de onderkop van het artikel: Geen tuinpakken of okselhaar.
Dat u het maar weet, want stel dat dat wel zo was. Nou dan gingen we niet. Jakkes, vooral dat okselhaar. Zo actief als de vrouw in de tuinbroek was, zo gemakzuchtig zijn degenen die er snerend en kleinerend over schrijven en spreken. Vooral sinds de opkomst van de nieuwe feministen is er gelukkig weer aandacht voor het feminisme, maar blijkbaar kan dat niet zonder al die stereotypen die gedurende de Tweede Golf ook al rondwaarden eens flink op te poetsen. De tuinbroek wordt weer uit de mottenballen gehaald, het okselhaar als dierlijk en ranzig gepresenteerd en vaak wordt dit plaatje (ziet u het al voor u?) nog gecomplementeerd door anti-man en humorloos. Nu het beeld compleet is kunnen we voort.
Want ‘wij’ zijn niet zo. Maar of die ‘wij’ de door de media gecreërde nieuwe feministe is of de nieuwe feministe zelf die zo denkt, blijft enigszins in het midden.
WomenInc. biedt dit weekend een evenement met meer dan zestig veelzijdige en prachtige programma’s. Het hele jaar door presenteert WomenInc. al zes jaar lang het nieuwe feminisme. Een nieuwe generatie die voortbouwt op het werk van de feministes voor hen en die hoop ik het tuinbroekengebazel geamuseerd aanziet.
De tuinbroek is geworden tot een van de mythes van het Tweede Golf feminisme en omdat mythes bijna niet uit te bannen zijn, wordt het tijd om de tuinbroek in ere te herstellen. Het eerherstel is allang begonnen ontdekte ik tot mijn grote verbazing : wie tuinbroeken googelt treedt een ongekend rijke wereld van de tuinbroek binnen.
Er ligt nog een schone taak voor WomenInc.
