Gepubliceerd op 10 februari 2015 op de blogsite van Atria door de voormalige bibliothecaris Ineke (Daniel) van Mourik.
Op 14 februari a.s. is het Valentijnsdag, de dag waarop de commercie (vooral de Amerikaanse) heeft bedacht, dat wij onze geliefden verrassen met liefdesbetuigingen maar vooral met geschenken. Een oorspronkelijk religieuze feestdag ingenieus omgetoverd tot dag van de aardse liefde.
Liefde: schreeuw het van de daken, schreeuw tegen de wind in, schreeuw met John Lennon mee. Maar als er iets moeilijk is dan is het liefde. Maar daar heeft de commercie geen boodschap aan. En de verliefden? Die hebben daar ook nog geen boodschap aan. Ik moest daaraan denken toen ik over de brug naar het Leidseplein reed en zag dat aan de schaarse ringetjes trosjes hangsloten hingen en ik herinnerde me dat ik vorig jaar over dat fenomeen een stukje had geschreven in Parijs.
Voor alle geliefden deze overpeinzing:
Locks of Love
Het is stralend weer in Parijs. Lente 2015. Weer om verliefd te zijn, te worden of te blijven. Het is warm en tegelijkertijd streelt een lichte wind de vermoeide toerist of slenteraar. Ik ben een flaneur langs de Seine en de bouquinisten. Dierbare sjacheraars met hun antiquarische boeken, oude prenten en goedkope prullaria die al van oudsher vanuit hun groene opklapbare kisten hun handel tentoonspreiden. Zij zijn mij nu nog dierbaarder omdat zij tegen de tijdgeest in hun handel drijven.
Ik zou ze willen toeroepen: volhouden, niet opgeven want er komt een tijd dat iedereen de buik vol heeft van virtuele boeken en prenten en dat handen weer willen voelen, neuzen willen ruiken, en dat zij naast hun e-reader een rijk gevulde boekenkast willen hebben met tastbare schoonheden.
Bij veel van de bouquinisten zijn tegenwoordig ook slotjes te koop. Hangsloten die door geliefden aan een brug worden vastgeklonken en vervolgens wordt het sleuteltje in de Seine gegooid. ‘Pauvre Pont’, zeg ik tegen de bouquiniste die mij meewarig aankijkt. Maar het is waar, de Pont de L’Archevêché gaat zwaar gebukt onder het gewicht van de slotjes. De hele brug schittert en glanst van de sloten. Het is indrukwekkend en tegelijkertijd beklemmend. Locks of Love heten ze in het Engels. De geschiedenis van het ontstaan van dit gebruik kun je lezen bij Wikipedia, de onvolprezen internet encyclopedie.
Maar dit gebruik heeft ook een schaduwzijde. De liefdesuitingen zijn zo groot dat de brug er bijna onder bezwijkt, maar geen enkel liefdespaar dat zich daar om bekommert. Hun liefde verdient het om bezegeld te worden ook al stort de brug ervan in. En de vernietigende kracht van de liefde gaat nog verder. Locks of Love: hangsloten. Wat is dat is voor een symbool? Met het vuur van hartstocht bezegelen duizenden toeristen hun liefde, zetten die liefde vervolgens op slot en gooien de sleutel weg.
Maar wat zal er gebeuren als al die liefdesparen hun liefde willen verlossen uit de beklemming van het hangslot? Zien we dan de komende jaren eindeloos veel mensen duiken naar hun sleuteltje in de Seine?
Dat zou pas een spektakel zijn.
