Het waait met woedende
onregelmatige stoten
Het rekt en trekt en scheurt wakken
van blauw in een grijze wolkenzee
De dunne fiere bomen buigen soepel mee
Er gutst afwisselend regen en wit licht
door hun grillige skeletten
In het ondergrondse netwerk van wortels
en draden graven mollen
hun donker labyrint. Een doolhof
van gangen waarin alleen blinden
hun weg kunnen vinden
Boven is reuring, beneden
stilte van schuifelende voetjes
op pantoffels en gegraaf
van zachte handjes
© Daniel van Mourik Hornhuizen 2022
