Kijk het gebruikersvriendelijke meisje
Op perron zeven
Het is op slag van tien
En treinen trekken door de nacht
Terwijl zij daar zo hoog gehakt
haar lichaam licht voorover gebogen
De trein afwacht
Luchtstromen uit trapgaten botsen
Met windvlagen onder de bogen en
Lopen achter haar rokken
Die als een hoepel
Haar verborgen territorium omkransen
Onder het witte licht van lampen
Glanzen de rails, beloften
Van onderweg en huiselijke oorden
Zij is zo kwetsbaar, zo gevangen in
De greep van zware tassen
In een ontspoorde cultuur is zij
Als een luchtballon die wil stijgen
Zweven, maar genageld aan de grond
© Daniel van Mourik - Augustus 1986
