Onder het dak raast een geluid dat er voorheen niet was. Het gescharrel van muizen en vogels is verstomd en een onheilspellend gezoem is er voor in de plaats gekomen. Als ik mijn lichaam en hoofd uit het dakraampje wurm, zie ik dat er wespen in en uit een dakpan vliegen. Ook op een andere plek op het dak is het een vrolijk komen en gaan.
De natuur is de natuur dus we kunnen ze waarschijnlijk gewoon laten zitten. Beetje inschikken en je niet laten afschrikken is mijn devies, maar dan herinner ik me hoe ik altijd met een snoeischaar op mijn heup als ware het een pistool door de tuin loop en tamelijk genadeloos struiken en bomen snoei die achter mijn rug onmiddellijk weer in een paar weken aangroeien. Knip, knip, om andere planten een kans te geven te bloeien. Knip, knip, om de voordeur te bereiken. Knip, knip, om niet met mijn haren in de wilde rozen te blijven hangen. Knip, knip, om een mooi natuurlijk venster te maken in de struiken die het weidse uitzicht belemmeren. Knip, knip, om de druiven voller te maken. Knip, knip, om een mooi grasveldje te hebben. Tuinieren is knippen en uitrukken en dan tevreden naar een toch wild uitziende tuin kijken. Ik hoor de planten niet kermen en dat wat ik heb afgeknipt, afgezaagd en uitgerukt komt op de composthoop of vormt een natuurlijke afscheiding. Al de plantenresten keren terug naar de aarde, worden weer aarde of worden behuizing voor vogels, egels en allerlei ander gedierte. Zo ben ik goed bezig, houd ik mijzelf voor.
Maar nu? Wat te doen met die twee nesten onder de pannen? Ik zoek op het internet, de sublieme wereldencyclopedie. Al gauw blijkt dat, omdat de wespen het houtwerk van het dak gaan aanvreten, het nest verwijderd moet worden. Vol walging heb ik de afgelopen jaren het woord ‘ruimen’ gehoord als er koeien, varkens, pluimvee, geiten en nu in deze tijd nertsen vermoord/afgemaakt moesten worden vanwege de volksgezondheid en het er aan voorafgaande onverantwoordelijk ophokken van al die dieren. Nu moet ik de wespenverdelger bellen om al of niet milieuvriendelijk de twee nesten te ‘ruimen’. Is het afmaken van insekten makkelijker omdat ze kleiner zijn, minder aaibaar, en vaak ook gewoon lastig? Ik betrap mijzelf op gewetensnood of is mijn mileubewustzijn te ver doorgeschoten? Als het ratten in mijn huis in Amsterdam zouden zijn geweest, had ik geen moment geaarzeld, maar ik vraag mij nu serieus af of ik niet met de wespen zou kunnen leven, net zoals ik de spinnen in huis laat zitten die dan vervolgens de ongewenste insekten eten. Zij zijn natuurlijke vliegen- en muggenverdelgers.
Op maandagochtend komt een jongeman polshoogte nemen en met een grote spuit gaat hij het eerste nest te lijf (fluitje van een cent). Tussendoor vertelt hij enthousiast over het leven van de wesp (tamelijk kort) en wat zij eten (insekten en dode dieren) en over de koningin die als een ware baarfabriek larven aan de lopende band aflevert. Hij vertelt er liefdevol over en vindt het ook maar niets dat hij ze moet verdelgen. Hij woont nog bij zijn ouders maar zou het liefs een tarantula en een gifslang willen hebben. Geweldig, zegt hij hoe zo’n spin die eerst stil zit, bij het zien van een kakkerlak die je hem aan een tangetje voorhoudt zijn lijf opricht en zijn kaken openspert.
Bij het tweede nest raken de wespen onmiddelijk in alle staten en zoemen gevaarlijk in het rond. De jongen zegt dat ik naar binnen moet gaan en hij gaat een beschermend pak aantrekken. Dit is een agressief nest, merkt hij op. Na enkele minuten komt hij binnen en ik vraag hem waarom dit tweede nest een agressief nest was. Zijn of worden niet alle wespen agressief als zij worden aangevallen? Dat blijkt dus niet het geval. Als de koningin agressief van aard is dan is het hele wespenvolk dat ook. Onweerstaanbaar komt Trump in mijn gedachten, maar dat is geen recht doen aan de wespenkoningin en haar volk die ik hierbij om vergeving vraag.
De jongen vertrekt met achterlating van een informatieve brief. Ik heb nog twee weken garantie en hoop dat de wespen ergens anders hun nesten gaan bouwen.
Binnen is het nu stil. Buiten krassen de eksters en hun jongen die zich hebben genesteld in een boom en de tuin beheersen als een gewelddadige buurtbende. Ze jagen alle andere vogels weg. Potentaten zijn het, maar ja, natuur.
Daniel van Mourik
Egmond, 30 juni 2020
