Klachten tegen Suitsupply afgewezen 3

Eerder gepubliceerd op 23-11-2010 op de blogsite van Atria door Ineke van Mourik (bibliothecaris) 

 

images-1

“De Reclame Code Commissie heeft klachten tegen 3 billboardreclames van Suitsupply afgewezen. De klachten komen erop neer dat de drie reclame-uitingen in strijd zijn met de goede smaak, het fatsoen en/of de goede zeden.

De Commissie (die uitsluitend uit mannen bestaat) stelt vast dat verschillend wordt gedacht over de vraag of deze reclame voor mannenkleding, die onmiskenbaar seksueel getint is, in het licht van de Nederlandse Reclame Code toelaatbaar moeten worden geacht. Daarbij dient met name te worden bedacht dat het publiek op straat onverhoeds met deze reclame-uitingen kan worden geconfronteerd.

De Commissie vindt echter dat de verwijzing naar seksualiteit in geen van de drie uitingen van dien aard is, dat de grenzen van de goede smaak, het fatsoen of de goede zeden worden overschreden.Voor zover de klacht luidt dat de uitingen vrouwonvriendelijk zijn, overweegt de Commissie dat de wijze waarop de man en de vrouw in de verschillende uitingen zijn afgebeeld, niet getuigt van gebrek aan respect jegens de vrouw.”

Ja, wat moet je hier nu nog op zeggen. Blijkbaar bevind ik mij samen met vele anderen op een andere planeet waar andere opvattingen, een andere ethiek, en andere beeldvorming serieus wordt genomen.
Er lijkt geen kruid tegen het seksisme gewassen en de reclamemakers zullen zich door deze uitspraak gesterkt voelen in hun gelijk. Maar helaas gaat het niet om gelijk, het gaat om hoe wij de wereld en de mensen daarin willen zien, hoe we met onze artistieke talenten beelden maken die vervolgens de werkelijkheid mee vormgeven.
De werkelijkheid van vrouwen en mannen die hier wordt verbeeld gaat voorbij aan alle intelligente analyses die van dit soort beelden zijn gemaakt. De vrouwonvriendelijkheid zit zo in de cultuur ingebakken en de huidige angst om als moralist te worden afgeschilderd of dat met kritiek de vrijheid van expressie zal worden aangetast, is zo groot, dat dit elke discussie plat slaat.
Laten degenen die er anders over denken ondertussen doorgaan met het bekritiseren van beelden die hen niet bevallen en met het scheppen van nieuwe beelden die een werkelijkheid scheppen waarin een ander vrouw/manbeeld gaat leven.

Vrouwensmoking en mannenrok 2

Eerder gepubliceerd op 21-11-2010 op de blogsite van Aletta door Ineke van Mourik (bibliothecaris).

images

In 1967 ontstaat er enig ophef in de haute couture wereld als de Franse modeontwerper Yves Saint Laurent een damessmoking introduceert. Vrouwen als Bianca Jagger, Catherine Deneuve en Lauren Bacall waren de pioniers van deze revolutionaire dracht.

Smoking
Ik kocht mijn eerste smoking in de jaren zeventig op het Waterlooplein in Amsterdam. Niet bepaald een plaats voor haute couture, maar wel betaalbaar voor mijn beurs. Het was een zo goed als ongebruikt jongenspakje en de koopman leverde er ook nog zwart glanzende schoenen bij. Achter de kledingrekken in de stand paste ik het geheel en toen ik tevoorschijn kwam, was de koopman zo onder de indruk dat hij mij een flesje bier aanbood. We dronken op de aankoop. Voor enkele tientjes zat ik keurig in het pak. Het waren de hoogtijdagen van het feminisme en ik werkte in de vrouwenboekhandel De Feeks in Nijmegen waar wij voortdurend in de weer waren met gender-bending ook al was dat woord toen nog niet in zwang. Wij spiegelden ons aan androgyne vrouwen, schrijfsters met mannennamen en speelden met vrouw/manrollen omdat het corset van deze rollen ons was gaan benauwen.

Yves Saint Laurent
Een maand geleden ging ik naar de film Yves Saint Laurent, Un Amour Fou, een documentaire over het leven van Yves Saint Laurent en de bijzondere relatie die hij had met Pierre Bergé. De indrukwekkende documentaire begint met een toespraak van YSL als hij afscheid neemt van het vak. Een oude vermoeide man die memoreert hoe hij heeft willen bijdragen aan de bevrijding van de vrouw door kleding te ontwerpen waarin zij zich vrij zou voelen. Hij ontwierp de smoking en het broekpak. Was ik zo bezig geweest met het feminisme en vrouwen dat dit mij was ontgaan? Ik denk het want haute couture was niet bepaald een feministisch onderwerp behalve in onderdrukkende zin. Posthuum krijgt hij van mij nog een erekrans. En YSL deed meer. Hij maakte ook schitterende kaftans voor mannen. Het zat in de lucht: in de jaren ’60 van de vorige eeuw ontwierp Jacques Esterel, gevolgd door Jean Paul Gauthier, een rok voor mannen. En artiesten als David Bowie en Mick Jagger gingen met een rok de bühne op. Geen drag of travestie, maar een andere kledinglijn.

De rok
De rok is eigenlijk het mannenkledingstuk bij uitstek gezien de anatomie van de man en we hoeven maar even over de westerse grens te kijken om te zien dat dat zo is: kaftans, kimono’s, dhoti’s , lungi’s, sarongs, etc. Allemaal mannenkleding. Kledingstukken die behoren bij het gewone dagelijkse leven. Wat er bij ons nog van over is bevindt zich bij de priesterlijke stand in Rome en in de katholieke buitengewesten, wordt gedragen door rechters en wetenschappers bij bijzondere gelegenheden (de toga), of siert de gespierde kuiten van de mannelijke Schotten die de kilt tot nationaal symbool hebben verheven. Wij hebben het lang moeten doen met de vrouwenrok en de mannenbroek maar dankzij de stille kledingrevoluties in de jaren zestig is de strakke indeling in vrouwen- mannenkleding gaan vervagen.

En dat brengt ons terug bij de pakken van Suitsupply (zie mijn vorige blog) en de reclamecampagne die zoveel stof doet opwaaien. Een campagne die de pakken van Suitsupply associeert met beelden van mannelijkheid en seksualiteit die hun beste tijd hebben gehad en die nodig aan vernieuwing toe zijn.
Kleren maken de man en waarom zou dat ook niet eens een rok kunnen zijn.

Uit de schatkamer van Aletta (nu Atria):

Andrew Bolton, Men in skirts. V&A Publications 2003. Met 144 prachtige foto’s.
Summary:
Exploration of: types and styles of skirts worn by men throughout history; skirts worn by men in Asia, Africa and the Middle East; the role of exoticism in relation to the popularization and legitimization of the male skirt in the west; the way of the kilt and other skirted garments into the youth and subcultures of the late twentieth century. Focus on designers such as: Jean Paul Gaultier, Dries Van Noten, Yohji Yamamo, Burberry, Tommy Hilfiger and Yves Saint Laurent. Alongside the fashion images are portraits of men who have led the way in legitimising the ‘skirt for men’, such as David Bowie, Mick Jagger and Robbie Williams, Ewan McGregor and Samuel L. Jackson and David Beckham.

Zie ook: http://www.kiltmen.com/

Echte mannen dragen geen pak van Suitsupply 1

Eerder gepubliceerd op 21-11-2010 op de blogsite van Aletta door Ineke van Mourik (bibliothecaris)

Bolton men in skirt

Je hoeft geen feminist(e) te zijn om de reclamecampagne ‘shameless’ van Suitsupply arrogant, autoritair en seksistisch te vinden. Hopelijk gaat de Reclamecodecommissie in haar uitspraak, die deze week moet komen, verder dan de dooddoener ‘aanstootgevend’.

Onuitroeibaar
Er is niets tegen de pakken van Suitsupply. Er is iets tegen de reclamecampagne van Suitsupply waarin het dragen van zo’n pak wordt geassocieerd met een voor mij gedateerde (maar blijkbaar nog zeer aantrekkelijke) vorm van mannelijkheid.
Dat oude beelden en opvattingen, gebaseerd op mannelijke arrogantie en dominantie, een bijna onuitroeibaar bestaan leiden, weet bijna ieder weldenkend mens. Maar om deze beelden in de publieke ruimte te etaleren dat is het ergerlijke. Dat is geen reclame, dat is seksistische propaganda. Ik mag hopen dat deze beelden spoedig zullen behoren tot de fossiele resten van een oud gedachtengoed.

Schaamrood
De reclamemakers die zo werken zijn gespeend van elke vorm van ethiek. Dat er een plaats, een tijd, een situatie is voor bepaalde uitingen. Ik moest denken aan het verhaal over Albert Schweitzer. Hem werd gevraagd: ‘Wat vindt u van de westerse beschaving?’, waarop hij antwoordde: ‘Dat lijkt me een goed idee.’
Om te behoren tot een samenleving waarin ‘shameless’ en seksisme een aanbeveling is, jaagt mij het schaamrood naar de kaken. Het gaat mij aan het hart dat dit soort reclamemakers het vrije woord, de vrijheid van expressie misbruikt voor winstbejag en goedkope aandacht. Het akeligste is nog wel dat het heeft gewerkt en dat degenen die er zich over opwinden tevens tot dat succes bijdragen. Daarom is mijn hoop gevestigd op de echte man.

Echte mannen verenigt u!
Ik vraag mij af of dit de beelden zijn die een echte man graag van zichzelf ziet? Het had Suitsupply gesierd als er eens een nieuw beeld van mannelijkheid wordt getoond. In de kunst en de mode is genoeg hierover te vinden. Zie mijn aansluitende blog.
Een echte man, die erotiek, seksualiteit en vrijheid van expressie, serieus neemt, laat zich dus geen pak aanmeten bij Suitsupply.
Echte mannen verenigt u! En protesteer eens (en niet onder het mom dat het zo confronterend is voor kinderen) tegen dit beeld dat ook voor veel mannen degraderend is, dan kunnen wij feministen onze blogs aan andere onderwerpen besteden.

Een beeld is niet zomaar een beeld, een pak is niet zomaar een pak. Suitsupply had ook kunnen kiezen voor stijl en elegantie, maar nu zal altijd de associatie blijven bestaan met die ranzige reclame. Daarom heb ik nog een laatste tip voor Suitsupply. Laat vooral aan de buitenkant van het pak zien waar het pak vandaan komt: ‘Tailormade by Suitsupply’. Onthoud de naam. Dan weten we meteen wat voor vlees we in de kuip hebben.

Blogs:
Het siert Lover dat al in September aandacht aan dit onderwerp werd besteed.
http://www.tijdschriftlover.nl/blog/opinie/geen_seks_maar_wel_pure_macht…

Lees ook de reactie van het fotomodel van de reclamecampagne op de acties van feministen:
http://chariko84.wordpress.com/2010/09/

Zoek op de site van Atria (www.atria.nl) onder ‘mannelijkheid’ en je vindt 86 pagina’s verwijzingen naar de collectie.